چه خوش اَدا بودی

عاشق که نبودی

نه

هیچ وقت باورم نمی شود که تو محبوبه ی من طعم عشق را  چشیده باشی

نادر خان ابراهیمی در عاشقانه ی آرامش گفته که امثال تو چقدر ماهر تشریف دارید در بازی کردن پرده های عاشقانه ی دروغین

عاشقانه ی آرام را اگر بخوانی، ردِّ پای خودت را لا به لای صفحاتش خواهی یافت، 

تو همان کسی هستی که حتی احساسِ عاشقانه را هم بازی می کند

من امّا،

هنوز محوِ نمایشت مانده ام

محبوبه ی من چه زیبا اُدای عشّاق را برایم در آوردی

نه مثالش را دیده ام و نه خواهم دید

چه حرفه ای بودی در به دام انداختم دل های نیالوده و بی زبان

مانده ام چگونه پس خواهی داد تقاصش را